Waarom de serie "Maelstrom" van de regisseur van "La La Landa" niet mag ontbreken
Educatief Programma Bioscoop / / December 30, 2020
Op de streamingdienst Netflix kwam de serie The Eddy (vertaald als "Whirlpool" of "Eddie's Bar") uit. Het is gemaakt door twee zeer beroemde auteurs, wiens deelname al wordt beschouwd als een garantie voor kwaliteit. De eerste is scenarioschrijver Jack Thorne, die aan de originele Shameless and Dark Principles werkte. En ten tweede de regisseur van La La Landa en The Man in the Moon Damien Chazelle.
Bovendien behaagt "Whirlpool" met een uitstekende verweving van muziek en menselijke verhalen. Maar de hoofdverhaallijn lijkt soms overbodig.
Jazz drive en schoonheid van filmen
In het verleden vertrok de beroemde Amerikaanse pianist Elliot naar Parijs en opende daar samen met zijn vriend Farid de Whirlpool Club. Na een persoonlijke tragedie wil hij zelf niet meer optreden, maar promoot hij een jazzgroep en probeert hij een contract met een label voor hem uit te schakelen.
Het gaat niet goed in de club en al snel blijkt dat Farid contact heeft opgenomen met de criminelen. Tegelijkertijd arriveert de dochter van Elliot. En de held moet letterlijk worden verscheurd tussen het verlangen om de club te redden, de confrontatie
met de bandieten en persoonlijke zaken.Je kunt nauwelijks iemand vinden die op schermen levendiger en emotioneler over jazzmuziek praat dan Damien Chazelle. Drummer in zijn jeugd, hij ruilde zijn passie voor cinema. Misschien wel het beste: zegt Chazelle zelfInterview [Video]: Damien Chazelle ("Whiplash")dat hij geen talent had voor muziek. Maar hij maakt films verbazingwekkend.
Uit zijn herinneringen is de foto "Obsession" gedeeltelijk gevormd - het verhaal van een getalenteerde drummer die onder toezicht staat van een briljante maar wrede leraar. Dit werk heeft de regisseur al wereldfaam bezorgd. En toen verscheen de romantische "La La Land", die de vroegere populariteit van musicals teruggaf en letterlijk alle filmprijzen verzamelde, behalve de belachelijk ontsnapte "Oscar».
In The Maelstrom keert Chazelle terug naar haar favoriete thema. Maar deze keer kreeg de regisseur acht uur aan schermtijd tot zijn beschikking. Daarom laat hij zichzelf de vrije loop in muzikale nummers en verandert hij de geschiedenis in een filmconcert. En tijdens het werk hebben de auteurs echt een soort club gebouwd en daar live optredens opgenomen.
Wat nog belangrijker is, Chazelle slaagde erin niet in te gaan op de overdreven retrostijl die typerend is voor jazzbanden. Klassieke schommel wordt periodiek vervangen door modieuze motieven. En de schietpartij imiteert, in tegenstelling tot La-La Landa, geen oude cinema. Dit is een zeer modern en technisch werk.
De openingsscène duurt een paar minuten zonder montagelijmalsof een willekeurige bezoeker de club binnenkomt en de hoofdpersoon volgt. Ondertussen verlicht een lokale band het podium.
Filmen met zeer lange shots zal meer dan eens terugkeren naar de serie, wat zorgt voor maximale onderdompeling in wat er gebeurt. En vergeet niet dat Chazelle graag werkt met een handcamera, die zorgt voor levendigheid en dynamiek, waardoor de kijker een deelnemer wordt aan de evenementen.
Helaas regisseerde Damien zelf alleen de eerste twee afleveringen. En zij zijn degenen die er zo rijdend mogelijk uitzien. De rest van de regisseurs kopiëren zorgvuldig zijn stijl, maar het verschil is nog steeds te merkbaar. Alleen tv-regisseur Alan Paul, die de laatste twee afleveringen regisseerde, kan in de buurt komen van de esthetiek van de eerste afleveringen.
Nu aan het lezen🔥
- 25 van de beste puzzelfilms voor echte wetenschappers
Vervlechting van culturen en bestemmingen
Vergeet een ander belangrijk aspect van Chazelle's films niet: geluid. Zelfs niet over "Obsession", waar alle dynamiek gebaseerd was op drumpartijen, bracht dezelfde "Man on the Moon" de sensaties van vluchten over, niet alleen met een trillende foto, maar ook met een raadselachtig geluid.
Natuurlijk moet een serie over een Parijse jazzclub net zo goed worden beluisterd als bekeken. En het gaat niet alleen om het muzikale gedeelte - gesprekken zijn ook belangrijk. Het is zelfs goed dat Netflix Maelstrom heeft uitgebracht zonder dub, die veel van de schoonheid zal verliezen. Het is geen geheim dat Parijs al lang niet alleen door de Fransen wordt bewoond. En de internationale cast zorgt voor alle mogelijke talen en accenten.
Elliot onderbreekt zelf van het Frans naar het Amerikaans-Engels, de zanger van zijn groep zweert met macht en kracht in het Pools (ze werd trouwens gespeeld door Joanna Kulig, bekend van haar Oscarwinnende “Koude Oorlog»). Farid's familie komt uit Algerije, en over het algemeen zijn er veel Arabische gezichten in beeld. En dan hoor je het vertrouwde duidelijke Engels met een Slavisch accent.
Deze vermenging van culturen heeft een sterke invloed op de plot. Helden brengen een deel van hun verleden naar het algemene verhaal. En hier is het belangrijk dat de Maelstrom op een zeer ongebruikelijke manier wordt gebouwd: de actie verloopt lineair, maar elke aflevering is gewijd aan een afzonderlijk personage en door zijn waarneming worden de belangrijkste gebeurtenissen getoond.
Als je naar de populaire werken van scenarioschrijver Jack Thorne kijkt, merk je meteen dat hij, ongeacht het genre, menselijke karakters perfect weet voor te schrijven. Of het nu gaat om komedie-dramatische Shameless, fantasieEen duister begin"Of de superheld-parodie" Dregs "- zijn personages lijken nooit zielloze functies. En de structuur, waarbij voor één aflevering het minder belangrijke personage naar voren komt, stelt je in staat de kijker beter kennis te laten maken met de wereld van de serie. In "Whirlpool" heeft immers iedereen een verhaal te vertellen.
De aflevering over de vrouw van Farid blijkt ineens bijna het meest emotioneel. En hier is het verschil in culturen het duidelijkst zichtbaar: een traditionele moslimceremonie ontwikkelt zich ineens tot een gezellig feest met een mix van jazz en etnische muziek.
En op dezelfde manier verstrengelt Thorn het lot van de helden. Elk van hen wordt onderdeel van het hoofdperceel. Aanvankelijk onzichtbaar, en dan steevast heel belangrijk. En de naam "Whirlpool" wordt op een nieuwe manier onthuld. Het is niet alleen bar, maar het hele verhaal waar de helden in raakten.
Er zit echter een fout in de show. En helaas is dit een van de centrale lijnen van het perceel. Soms lijkt het erop dat ook de auteurs de kijker wilden interesseren en daarom een schijn van strafrechtelijk onderzoek aan de actie hebben toegevoegd.
In eerste instantie, als eerste aanzet voor de ontwikkeling van de plot, ziet het er logisch uit. Maar dan wordt de lijn te krap. Misschien had 'Whirlpool' er als een eenvoudig meditatief drama over het lot van mensen beter uitgezien. En hier zoeken de helden naar antwoorden die absoluut niets veranderen aan de perceptie van de geschiedenis. Gewoon detective voor de rechercheur.
Maar hierachter kun je de meest interessante gedachte missen: in de meeste van zijn eerdere werken sprak Chazelle over mensen die naar roem streven. En Elliot vlucht uit alle macht voor zijn vroegere populariteit.
Maar zelfs met enkele gebreken laat "Whirlpool" alleen positieve indrukken achter. Dit is een zeer goed gefilmde serie, waarin prachtig geweven menselijk drama samengaat met verbluffende shotproductie en een immense liefde voor muziek. Iedereen zal zichzelf zeker herkennen in minstens één van de helden, en op het volgende podium van de club zal hij de wens voelen om met de bezoekers te dansen. Naam liegt niet: "Whirlpool" is echt verslavend.
Lees ook💻🖥🎞
- 15 documentaireseries die je zullen verrassen of laten schrikken
- 22 beste sciencefiction-series aller tijden
- 20 weinig bekende, maar zeer interessante tv-series van de afgelopen jaren
- Waarom je overal van houdt en vuur smeult als je er niet teveel van verwacht
- Hoe Loop Tales retro, sci-fi en tijdloze thema's combineert