Hoe klinkt het woord "bodem" in het genitief meervoud?

Deze vraag is gesteld door onze lezer. Jij ook kan je stel je vraag aan Lifehacker - als het interessant is, zullen we zeker antwoorden.

Margarita Vorontsova

Filoloog, corrector, auteur blog over de Russische taal.

Laten we eerst eens kijken naar het nominatief meervoud. Veel mensen denken dat het meervoud "onderkant" de "bodems" is. Maar nee, "onder" is het meervoud van "onder", en "onder" heeft een heel andere vorm - "onder".

Dienovereenkomstig wordt in het meervoud "onder" als volgt gedaald:

• dona,
• bodems,
• donyam,
• dona,
• donami,
• donyah.

Evenzo worden de meervoudsvormen van het woord "shilo" gevormd: ja, in het meervoud is het "shilya".

Het lijkt erop dat dit zeer ongebruikelijke vormen zijn, maar in feite zijn we er al lang aan gewend. Niemand heeft vragen over de vorm "veren - veren", "link - links", "vleugel - vleugels". Er zijn ook "log-logs", "tree-trees". Dit zijn allemaal onzijdige woorden, maar de vormen van sommige mannelijke woorden worden ook gevormd: "blad - bladeren", "tellen - staken "," takje - twijgen "," korst - korstjes "," steen - stenen "," wortel - wortels "," broer - broers "," prins - prinsen ".

Waar komen deze formulieren vandaan? Laten we het nu uitzoeken, maar laten we eerst begrijpen waar de "o" in het woord "dona" vandaan kwam.

Dit woord komt van het oudrussische "dno". Aanvankelijk had het een gereduceerde klinker, die werd aangeduid met de letter "ъ".

Gereduceerde klinkers zijn superkorte klinkers. Ze bestonden in de Oude Russische taal en werden aangeduid met de letters "b" en "b". Maar na verloop van tijd veranderde de taal, deze geluiden gingen verloren. In sommige posities veranderden ze in "o" en "e", en in sommige verdwenen ze gewoon. Dat is de reden waarom vloeiende klinkers in veel woorden zijn verschenen: in sommige posities zijn ze dat wel en in andere niet, omdat historisch gezien in alle posities er gereduceerde klinkers waren.

In het Russisch, in veel woorden, wanneer de meervoudsvormen worden gevormd, gaat de nadruk van het einde naar de wortel: "venster - venster", "wijn - wijn", "plek - plek". In het woord "onder" gaat de klemtoon ook van het einde naar de grondtoon, en het historisch gereduceerde geluid onder klemtoon gaat over in "o".

Maar waarom dan niet dona, maar dona? En waarom niet "vleugels" en "veren", maar "vleugels" en "veren"?

In de Oudrussische taal waren er 6 verbuigingen, waaronder 14 inflectionele klassen. Geleidelijk veranderde het systeem, met als resultaat dat we moderne 3 verbuigingen hebben. Tijdens deze herstructurering veranderden veel woorden de uitgangen van de casusvormen en vonden er nogal complexe processen plaats in de taal.

Om verder te gaan, moet u onthouden wat collectieve zelfstandige naamwoorden zijn. Dit zijn zelfstandige naamwoorden waarvan de enkelvoudige vorm een ​​verzameling personen aanduidt, identieke, homogene of soortgelijke objecten als één ondeelbaar geheel. Bijvoorbeeld de woorden "hooliganisme" en "kraai". Dat wil zeggen, het zijn enkelvoudige vormen die een veelvoud aanduiden.

In de Oudrussische taal viel de categorie collectiviteit grammaticaal niet samen met het concept van collectiviteit in de moderne taal. Collectieve zelfstandige naamwoorden werden gevormd met "-ie": "boom", "blad", "perier". Ze hadden meervoudsvormen: "bomen", "bladeren", "peria". In de moderne taal zijn meervoudsvormen van collectieve zelfstandige naamwoorden onmogelijk.

Toen er een herstructurering van het verbuigingssysteem was, kwamen sommige meervoudige vormen van collectief onzijdige zelfstandige naamwoorden werden meervoudsvormen van niet-collectieve zelfstandige naamwoorden van de onzijdige en mannetje. En "-ya" veranderde uiteindelijk in "-ya". Dat wil zeggen, collectieven zijn niet langer collectief, maar meervoudsvormen geworden. In de moderne taal zijn er in sommige gevallen twee vormen bewaard gebleven, die verschillen in betekenis: "bladeren / bladeren", "stenen / stenen", "tanden / tanden", "staven / staven".

Ik kan me moeilijk een situatie voorstellen waarin "dona" en "priem" als collectief zouden worden gezien. Het is echter duidelijk dat deze woorden in het meervoud op een gegeven moment precies begonnen te veranderen volgens het hierboven beschreven type. Waarom is een mysterie, zoals veel in de geschiedenis van de Russische taal.