'Love, Death & Robots' seizoen 3 lijkt secundair, maar heeft veel verdienste
Gemengde Berichten / / May 20, 2022
De aflevering van David Fincher is gewoonweg fascinerend, en verschillende andere afleveringen herinneren je eraan waarom de fans verliefd werden op dit project.
Op 20 mei bracht de Netflix-streamingdienst een nieuw seizoen uit van de bekende animatieserie Love, Death and Robots van Tim Miller en David Fincher. Hoewel, om precies te zijn, de makers het 'de derde collectie' noemen. Logischer is het inderdaad om de voortzetting van de tweede helft van het tweede seizoen te overwegen. Dit is zelfs te begrijpen door het aantal afleveringen: de eerste collectie bevatte 18 afleveringen en de volgende - respectievelijk 8 en 9.
In feite lijkt het erop dat er geen verschil is in de indeling van de seizoenen, vooral omdat de afleveringen (op een enkele uitzondering na) niet aan elkaar gerelateerd zijn. Maar als je het tweede en derde deel combineert, zal het vervolg van "Liefde, dood en robots" holistischer en sterker lijken: vorige acht afleveringen velen scholden uit voor het gebrek aan verrassingen en de overvloed aan filosofische redeneringen.
Nu is het project terug in de sfeer die het publiek in het begin boeide. De nieuwe afleveringen hebben meer afwisseling, geweld en provocerende thema's. Hier zijn er slechts een paar die zichzelf lijken te herhalen. Maar individuele series zijn zo indrukwekkend dat ze alle tekortkomingen compenseren.
Onnodige vervolg- en animatie-oefeningen
Verrassend genoeg is de zwakste aflevering van de collectie de eerste. Bovendien vervolgt hij direct het beroemde verhaal "Three Robots", dat in 2019 geliefd was bij het publiek. Een al bekend gezelschap vervolgt zijn reis door de post-apocalyptische wereld en zoekt uit waarom de mensheid is uitgestorven.
Het lijkt dezelfde humor te zijn. Maar er is een gevoel dat de auteurs de ooit grappige anekdote in detail proberen uit te leggen. En iedereen weet dat de beste manier om een grap te doden is door op de betekenis ervan te kauwen. Bovendien is de moraliteit waartoe dwangmatig wordt geleid te voor de hand liggend. Alsof iemand niet weet dat het beter is om voor het milieu te zorgen, en jezelf niet op te sluiten in bunkers.
Daarnaast zijn er verschillende afleveringen in het seizoen die je zullen verrassen met een visuele kant en zelfs een grappige plot, maar die je zeker meteen zult vergeten. Bijvoorbeeld de serie "Kill Team Kill" van Jennifer Yu Nelson (in de vorige collectie filmde ze "Star Team"). Het is puur actiefilm over een special forces-team dat in oorlog is met een monster. Zelfs de humor lijkt uit de Predator en andere films van de jaren tachtig te komen. Al is het vermeldenswaard dat de regisseur dit keer niet met Tim Miller's Blur Studio werkte, maar met een ander team. En de visuals passen perfect bij de inhoud.
Of, laten we zeggen, puur komische "Mason's Rats" over een boerenoorlog met geëvolueerde knaagdieren. Het plot is gebaseerd op het gelijknamige korte verhaal van Neil Asher en stelt je in staat om gewoon te ontspannen tussen serieuzere verhalen.
Maar misschien wel de meest prominente van de visuele experimenten zonder diepe subtekst is de Night of the Mini-Dead-aflevering. Stel je de plot voor van een klassieke film over zombie, die zich vervolgens ontwikkelt tot een wereldwijde apocalyps. Een paar bedrijft 's nachts de liefde op een begraafplaats, ze worden onmiddellijk aangevallen door de wandelende doden en al snel vallen hordes monsters al alle landen aan. En dan voegen zich enorme mutanten bij hen.
Stel je nu voor dat dit alles wordt gepresenteerd als een poppencartoon, alsof iemand zijn favoriete speelgoed en constructiesets op tafel heeft gezet. En zelfs de hoek is altijd zo dat de kijker van bovenaf kijkt naar wat er gebeurt. Geweldige en gekke combinatie.
Ook het einde is indrukwekkend, waar zowel grappig als trefzeker wordt aangetoond dat zelfs zo'n mondiaal conflict een kleinigheid is binnen het raamwerk van het universum.
Maar een paar levendige en bijna schokkende afleveringen
Om te bewijzen dat de derde collectie de aandacht waard bleek te zijn, volstaat het om één detail te noemen: de beroemde David Fincher regisseerde voor het eerst een cartoon. Hier is echter enige ironie: van de korte films bleek zijn aflevering de langste, men voelt duidelijk dat het kader van de bloemlezing niet van toepassing is op de regisseur.
De twintig minuten durende aflevering "Bad Ride" vliegt echter enerzijds letterlijk in één adem, anderzijds lijkt het een volwaardige film. De plot vertelt over de bemanning van het schip, dat wordt aangevallen door een gigantische levende krab. Een van de matrozen wordt letterlijk gegooid om te worden opgegeten door een monster, en ze sluiten een overeenkomst. Fincher schoot de aflevering in de beste tradities van het fantastische thriller. Hier zijn dubbelzinnige helden en nobele doelen die ervoor zorgen dat je gemeen wordt. En zelfs visueel is "Bad Ride" een typisch Fincher-werk, met koude kleurenschema's en oranje flitsen.
Maar afgezien van Fincher is er iets om op te letten in het 3e seizoen van “Love, Death and Robots”. Dus Tim Miller blijft niet achter, omdat hij de filosofische en sociale "Swarm" heeft geënsceneerd over een persoon die een andere vorm van leven bestudeert en deze voor zijn eigen doeleinden wil gebruiken. De serie heeft letterlijk alles waarvoor het publiek verliefd werd op het project: erotiek, fotorealistische animatie vermengd met fantasielandschappen en wezens. En natuurlijk de griezelige laatste wending. Al is er het gevoel dat Miller, in tegenstelling tot de eerder genoemde Fincher, niet genoeg tijd had. Te abrupt springt hij naar het einde.
En tot slot is het vermeldenswaard de belangrijkste terugkeer: de laatste aflevering werd geregisseerd door Alberto Mielgo en pinkman.tv studio. Het was dit team dat de Witness opvoerde in het eerste seizoen, waarin het meisje wegrent van haar achtervolger.
Het nieuwe werk "Jibaro", waar je meteen de stijl van de auteur kunt herkennen, verschilt radicaal van het vorige verhaal. Dit is een fantasie over doven ridder, die wordt geconfronteerd met de sirene die zijn kameraden heeft vermoord. De aflevering lijkt soms te nerveus door de abrupte montage van het geluid: het wordt soms gewoon uitgeschakeld om de gevoelens van de held over te brengen. Maar aan de andere kant is de ontmoeting van twee personages, die zich ontwikkelt tot een erotische en wrede dans, gewoonweg betoverend.
Het is niet nodig om elke aflevering van de nieuwe collectie in meer detail te beschrijven. Bovendien kun je het vervolg in slechts een paar uur bekijken. Het kan eenvoudig gezegd worden dat de serie na een trager en minder memorabel tweede deel terugkeert naar zijn roots. Dit is weer een stoere en zeer diverse bloemlezing, waarvan de plot gebaseerd is op dezelfde drie thema's uit de titel: liefde, dood en een beetje robots.
Lees ook🧐
- 25 films over robots en cyborgs voor liefhebbers van sciencefiction
- 10 geweldige tekenfilms over robots voor kinderen en volwassenen
- Van 'Darkness' tot 'Lupin': de 20 beste niet-Engelse Netflix-series
Beste aanbieding van de week: kortingen van AliExpress, Lamoda, Mixit en andere winkels