Hoe je het verleden los kunt laten en verder kunt gaan: advies van schrijver Olga Primachenko
Gemengde Berichten / / October 01, 2023
Een weegbree-artikel dat op pijnlijke plekken kan worden aangebracht.
Olga Primachenko, journalist en auteur van de bestseller 'Tenderly to Yourself', heeft een nieuw boek uitgebracht - 'Aan alles komt een einde, maar jij niet». Daarin vertelt de auteur hoe je jezelf zorgvuldig kunt ondersteunen als je moeilijke tijden doormaakt.
Met toestemming van uitgeverij Bombora publiceren we een fragment uit het hoofdstuk ‘Loslaten van wat niet is gebeurd’ – over hoe hoe je afscheid kunt nemen van een uitgeput verleden en geleidelijk uit een staat kunt komen waarin niets is Ik wil.
Accepteer het idee dat je je best hebt gedaan. En wat ze niet deden, konden ze niet doen. Ik begrijp dat we graag willen geloven dat we problemen kunnen voorkomen, voorkomen en vermijden, maar veel van wat er met ons gebeurt of met ons onze geliefden, wij kunnen er geen invloed op uitoefenen. Er is de wil van iemand anders en de keuzes van iemand anders, de beperkingen van iemand anders en onze eigen grenzen. De draad van het lot van iemand anders is niet in onze handen geweven, en het is niet aan ons om te beslissen wanneer deze breekt. […]
Respecteer de winter van de vergetelheid. Dierbare herinneringen zullen vervagen, heldere foto's zullen na verloop van tijd vervagen. Wees niet boos op jezelf omdat je vergeet en verwart met wat je dacht nooit te zullen vergeten. Dit is hoe het leven en de tijd werken. Dit is onder meer nodig om niet binnen te blijven gevangenschap van het verleden ten koste van het leven hier en nu. Daar kan niets worden opgelost, maar vandaag de dag kan er nog steeds veel worden veranderd.
“Het leven zal altijd zijn weg vinden.” Binnen twee dagen staat de gemaaide tuin vol met madeliefjes, groeien er tulpen door een dikke laag puin, en een gepekelde tomaat die in de prullenbak wordt gegooid, wordt plotseling bedekt met zachte groene scheuten die eruit komen zonnebloemzaden Elk levend wezen wil leven, zeg ik tegen mijn zoon, terwijl ik deze wonderen laat zien. En ik vervolg: en zal zoeken naar een manier om dit te doen.
Maak verbinding met de kracht die je altijd weer tot leven heeft gebracht, leun erop. Ze heeft je meer dan eens gered en ze zal je nu niet teleurstellen. Dit zou een onverwoestbaar optimisme kunnen zijn, geërfd van mijn grootmoeder, een alledaags pragmatisme en fysiek uithoudingsvermogen vader, een geweldig gevoel van kansen of het vermogen om sneller en breder te denken dan hij kan anderen. Dit geschenk is je niet gegeven om ervan te weten, maar om het te gebruiken.
Let op wat uw interesse wekt, accepteer de plotselinge uitbraak niet nieuwsgierigheid voor een ongeval. Handgemaakt keramiek? Minimalistische interieurs? Boekwinkels? Poëzie? Songteksten? Wat zorgt ervoor dat het lijkt alsof je wakker wordt en de ontberingen even vergeet? Dit is niet alleen een vonk van inspiratie - het is een baken dat wijst: dit is de plek voor jou. Ontdek wat zich daar verbergt: hoogstwaarschijnlijk iets dat in contact komt met je capaciteiten en talenten waardoor het het begin kan zijn van een nieuwe weg of daar de nodige impuls aan kan geven "willen leven."
Denk na over wat in je leven het tijd is om te zeggen: "Fuck it." Soms moet je, om het verleden los te laten, heel boos worden: het is de energie woede zal je de kracht geven om af te maken wat al een eeuwigheid aansleept en je ziel eruit te halen. De grieven van anderen, ongegronde beweringen, wie weet hoe lang bevroren projecten en plannen - laat ze door het bos gaan en nooit meer terugkomen.
Schrijf je boosheid op, geef het de ruimte. Spuug uit wat pijnlijk is op papier, het zal alles accepteren. Het is niet nodig om opnieuw te lezen wat u krijgt, probeer duidelijk en samenhangend te schrijven of het naar de persoon op wie u boos bent te sturen. Schrijf gewoon, schrijf, schrijf totdat je verlichting voelt of de tranen stromen. Woede heeft een enorm potentieel om uit de slaap te ontwaken, een bewuste wending van de dood naar het leven. Dit is een krachtige golf die je aan land kan dragen na vele dagen van traag ploffen in de zee. apathie.
Er is één prachtige therapeutische uitdrukking in de psychologie: de uitweg is ‘door’.
Het is onmogelijk om tot bezinning te komen nadat je een verlies of scheiding hebt ervaren met de zwaai van een toverstaf: je veegt en het doet geen pijn.
Om jezelf in deze ‘niet pijnlijke’ toestand te bevinden, moet je dagen doormaken waarop niets zichtbaar is. Ervaar gevoelens waarvan je niet eens weet dat ze bij jezelf bestaan. Huil liters tranen. En geef jezelf natuurlijk de tijd voor deze overgang: door een donker bos, door een verschroeid veld, over een dode rivier.
De ochtendmist zal de geluiden dempen en je in een deken van vergetelheid wikkelen. Knuffel met één hand, stevig open met de andere gebalde vuisten. Niet vasthouden, niet loslaten, je hand ontspannen. Laat wat weg moet gaan.
Op het moment van de overgang moet je zorgvuldig kiezen waarmee je naar de andere kant gaat. Het is belangrijk om niet te veel in je rugzak mee te nemen: om onderweg niet te bezwijken onder het gewicht, zodat het geen straf wordt, zodat je op een gegeven moment niet alles wilt opgeven en omkeren terug in wanhoop.
Terwijl het nieuwe geboren wordt, sterft het oude onvermijdelijk. En daarom kan deze transitie zo pijnlijk zijn: een mens begrijpt waar hij afscheid van neemt en wat hij al verloren heeft, maar hij beseft nog steeds niet ten volle wat hij heeft gewonnen en op welke manieren hij rijker is geworden...
‘Alles zal eindigen, maar jij niet’ is een boek dat je helpt steun te vinden als de vertrouwde wereld plotseling instort. Ze zal je vertellen hoe je de dood van een geliefde, scheiding, emigratie en andere levensveranderingen kunt overleven zonder jezelf te verliezen.
Koop een boekVergeef en laat los😔
- Hoe je jezelf fouten kunt vergeven en verder kunt gaan met je leven
- Hoe je je verleden kunt accepteren en loslaten
- ‘Vroeger was het beter’: hoe focussen op het verleden de toekomst schaadt