5 feiten over oorsmeer - vreemd maar interessant

1. Oorsmeer geïllustreerd in middeleeuwse manuscripten

In het algemeen de aard van zwavel mits om de gehoorgang te beschermen. Het voorkomt dat stof en vuil het oor binnendringen, heeft ook bacteriedodende eigenschappen en vernietigt effectief vreemde micro-organismen. Maar te allen tijde hebben mensen geprobeerd het op een andere manier te gebruiken: waarom zouden we het verloren laten gaan?

In de middeleeuwen werd voor deze stof een zeer originele toepassing gevonden.

Oorsmeer daar gebruikt om pigmenten voor inkt te maken, die schrijversmonniken gebruikten om manuscripten te illustreren. Het werd gemengd met galnoten (dit zijn cocons van insectenlarven die eikenbladeren parasiteren), gedrenkt in wijn of bier, en gedurende enkele maanden doordrenkt.

Daarnaast oorsmeer toegevoegd in eiwit, dat werd gebruikt om de voltooide pagina's te primen, zodat de inkt niet losliet. Zonder dit begon het te borrelen en zou de textuur van de afbeeldingen in de manuscripten kunnen verslechteren.

Je vraagt: hoe monniken Wist je dat zwavel de primer op deze manier aantast? Als je je hele leven in een cel zit, heb je veel vrije tijd voor experimenten.

2. Ze maakten ook medicijnen en lippenbalsem.

Het idee om oorsmeer te gebruiken om een ​​ziek lichaam te behandelen verscheen in de oudheid. Plinius de Oudere bijvoorbeeld in zijn werk 'Natural History' beweerdedat deze stof, wanneer plaatselijk toegepast, beten kan genezen - zowel mensen als schorpioenen en slangen. En hij voegde eraan toe dat dit effect het meest uitgesproken is als je was gebruikt die uit de oren van het slachtoffer is gehaald.

Of hier is een voorbeeld dat dichter bij onze tijd ligt. Tegenwoordig worden er hygiënische lippenstiften en lippenbalsems van gemaakt was of van paraffine en vaseline. Maar in een uitgave uit 1832 van de Amerikaanse Thrifty Housewife, dames met gevoelige lippen geadviseerd Smeer ze in met oorsmeer. Bovendien werd aanbevolen om het op steekwonden aan te brengen.

Natuurlijk deze stof bevat vetzuren en antimicrobiële componenten die de huid kunnen helpen hydrateren en beschermen. Maar geloof me, er zijn veel minder walgelijke manieren om gesprongen lippen te genezen.

3. Oorsmeer kan het stressniveau van mensen... en walvissen vertellen

Trouwens, vanuit evolutionair oogpunt zijn oorsmeer en melk dat wel zoiets als zweet. De eerste zoogdieren, onze verre voorouders, die ongeveer 187 miljoen jaar geleden leefden had niet geen cerumineuze klieren in de oren die oorsmeer afscheiden, geen tepels. Daarom "zweten" ze letterlijk melk - zo voeden vogelbekdieren nu hun jongen.

Na verloop van tijd uit de zweetklieren gebeurd melkachtig en cerumineachtig. Ze vervulden verschillende functies, maar de verbinding tussen hen bleef bestaan. Het is bijvoorbeeld bekend dat mensen meer zweten uit angst: een persoon schrikt roofdieren af ​​met een sterke geur.

En de cerumineuze klieren scheiden ook meer zwavel af in stressvolle situaties - alleen maar voor het gezelschap van de zweetklieren.

Uit onderzoek blijkt dat zwavel het meest effectief is in het handhaven van de concentratie cortisol - stresshormoon. Het bevordert de afgifte van opgehoopte glucose in de cellen, dat wil zeggen de mobilisatie van de energiereserves van het lichaam, zodat een persoon de agressor kan bevechten of van hem kan wegrennen. En bij mening Wetenschappers van University College London kunnen met een uitstrijkje oorsmeer nauwkeurig bepalen hoe kalm of juist angstig je leven is.

Dit werkt overigens niet alleen bij mensen. Onderzoekers van de Baylor Universiteit in Texas bestudeerd oorsmeer bewaard in de overblijfselen van walvissen die tussen 1870 en 2016 in de Stille en Atlantische Oceaan leefden. En ze ontdekten dat ze de zwaarste stress ervoeren tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar ook in de jaren zestig, toen de walvisvangst op zijn hoogtepunt was.

4. De kleur en consistentie van oorsmeer varieert tussen verschillende volkeren.

Je denkt misschien dat oorsmeer niet alleen een onaangename, maar ook een heel gewone substantie is. Maar antropologen Wij kwamen er achter dat ook bij haar niet alles zo eenvoudig is.

Onderzoekers van het Tokyo Institute of Technology ontdektdat mensen twee hoofdsoorten oorsmeer hebben. Voor blanken en Afrikanen is het vochtig en geelbruin en soms zelfs oranje. Maar onder Oost-Aziaten en Indianen is het droog en grijswit.

Onderzoekers zelfs geïnstalleerddat de natste en helderst gekleurde zwavel wordt aangetroffen bij de hierboven genoemde Afrikanen en Venezolanen. En de droogste en bleekste zijn onder de Koreanen en Chinezen.

Dit verschil is te wijten aan een mutatie in het ABBCC11-gen, die hoogstwaarschijnlijk plaatsvond toen mensen 70.000 tot 100.000 jaar geleden Afrika verlieten om naar Azië en Europa te gaan.

Wetenschappers voorstellen: Hoe verder mensen van de evenaar wonen, hoe vaker de mutatie voorkomt. Bovendien beïnvloedt het ABBCC11-gen niet alleen de consistentie van oorsmeer, maar ook de werking van de zweetklieren. Daarom worden eigenaren van de mutatie gekenmerkt door minder zweten en grotere weerstand tegen koude klimaten. EN geuren ze zweten minder.

5. Oorsmeer kan hoesten veroorzaken

Hebt u ooit gehoest? schoongemaakte oren? Zo ja, dan ben je niet de enige. Deze vreemde reflex wordt veroorzaakt door stimulatie van de auriculaire tak van de nervus vagus. Het is ook bekend als de zenuw van Arnold - of zenuw van de oudere.

De voornaam komt van de achternaam van Friedrich Arnold, een 19e-eeuwse professor in anatomie en fysiologie aan de Universiteit van Heidelberg in Duitsland. Hij is degene beschreven hoestreflex wanneer het oor wordt gestimuleerd.

Maar de term ‘wethouderszenuw’ heeft een veel vreemder oorsprongsverhaal. Door legendeLang geleden hadden leden van gemeenteraden in de steden van Engeland – de zogenaamde wethouders, ‘elders’ – een heel vreemde gewoonte. Ze aten naar hartenlust en vulden tijdens de vakantie hun magen met rosbief en pudding - uiteraard ten koste van het lokale budget. En als iemand zich onwel voelde door gulzigheid, peuterde hij in zijn oren om een ​​hoest op te wekken, gevolgd door braken.

Onderzoek showdat tot 4% van de mensen last heeft van de Arnold-reflex. Sommigen van hen kunnen zelfs een chronische hoest krijgen als gevolg van de ophoping van oorsmeer in de oren.