Dit kijken wij: Lost Highway, waarin David Lynch de lineariteit met Rammstein doorbreekt
Gemengde Berichten / / November 01, 2023
Niets is duidelijk, maar erg interessant.
In deze serie Elke week vertel ik over welke films en tv-series mij verbaasden.
Ik ben nooit een fan geweest van David Lynch, en zijn fanatieke fans met de pathos van ‘niet iedereen zal het begrijpen’ en ‘cinema is niet voor iedereen’ irriteren me vandaag de dag nog steeds. Dit weerhoudt mij er niet van om het genie van Twin Peaks en Blue Velvet te herkennen. Maar ik hou alleen echt van Lost Highway.
De plot van de film kan niet opnieuw worden verteld, en er lijkt niets te vertellen - er gebeurt iets vreemds, helders en griezeligs op het scherm. ‘Lost Highway’ absorbeert alles wat geassocieerd wordt met de vermelding van David Lynch: de verwevenheid van verbeelding en realiteit, een mysterieuze misdaad, dubbelgangers, mysterieuze schurken, een femme fatale. En het lijkt erop dat in ‘Highway’ de standaardset van de regisseur beter naar voren komt dan in ‘Mulholland Drive’. Misschien door het hoge tempo van het verhaal, misschien door de agressieve muzikale begeleiding.
Dit is misschien wel de meest gedurfde film van Lynch op muzikaal gebied. De eeuwige metgezel van de regisseur, Angelo Badalamenti, heeft briljant werk geleverd, maar de voltooide nummers zijn gedenkwaardiger. Het resultaat is een mix van jazz, David Bowie, Nine Inch Nails, Marilyn Manson en Rammstein - de slotscène met de regels "Rammstein, ein Mensch brennt" is gewoonweg geweldig.
In Lost Highway demonstreerde Lynch (niet voor de eerste of laatste keer) zijn belangrijkste gave: het voelen en oproepen van irrationele horror. Hij werkt met incongruentie, surrealisme en trekt de kijker er zo in dat de waanzin uiteindelijk begrijpelijk lijkt. Toegegeven, nadat je het hebt bekeken, kun je je emoties niet verklaren.
De films van Lynch lokken altijd verhitte discussies uit over interpretaties. Misschien is het opgeven van interpretatie en het accepteren van de leegte van symbolen de beste oplossing om het beeld irrationeel waar te nemen. Een van de helden, de Mysterious Man, bewijst deze formule - lees gewoon de interpretaties om te zien hoe rampzalig dit ding is.
Als je Lost Highway nog eens bekijkt, zie je hoe netjes en langzaam de klassieke lineariteit die inherent is aan cinema uiteenvalt. En als de eerste helft van de foto aangeeft dat de kijker op het punt staat te begrijpen hoe de gebeurtenissen met elkaar verbonden zijn, verwerpt de tweede alleen mogelijke gissingen. Deze postmoderne game is ongelooflijk spannend om naar te kijken.
Wat raadt Lifehacker nog meer aan?🧐
- Dit is waar we naar kijken: "Reincarnation" - het triomfantelijke debuut van Ari Aster
- Dit is waar we naar kijken: "The Biggest Boss" - de enige maar geweldige komedie van Lars von Trier
- Dit is waar we naar kijken: "Raw" - een horrorfilm over het eten van mensenvlees waardoor je flauwvalt
- Dit is waar we naar kijken: "Taboo" - een serie waarin Tom Hardy zich uitkleedt, zichzelf insmeert met as en gek wordt
- Dit is waar we naar kijken: "Inherent Vice" - een meesterwerk vermomd als detectiveverhaal, waarin Joaquin Phoenix op zijn minst indruk maakt met bakkebaarden