Waarom mensen graag horrorverhalen in instant messengers sturen en hoe je feit van fictie kunt onderscheiden
Gemengde Berichten / / November 08, 2023
Dit is niet te wijten aan domheid.
Waar hebben we het over?
Waarschijnlijk ben je wel eens vreemde berichten met enge tekst tegengekomen. “Met HIV besmette injectienaalden worden in zandbakken gegooid.” “Vaccins zijn ontworpen om mensen te microchippen.” ‘Iemands oom, een luitenant-kolonel van de FSB, zei dat ik mijn noodkoffer moest inpakken.’ “Chocolade van een bepaald bedrijf zorgt ervoor dat kinderen muteren in biorobots.” ‘Eén jongen besloot de schoppenvrouw te bellen, maar niemand heeft hem meer gezien.’ Dergelijke berichten worden periodiek verspreid via community- en ouderchats, afkomstig van moeders, grootvaders en kennissen. De opnames doen sommige mensen ironisch grinniken: hoe kun je in zulke onzin geloven. Welnu, iemand in paniek haast zich om de instructies op te volgen en natuurlijk de informatie door te geven.
Dit fenomeen is niet nieuw. Het is alleen zo dat het met de komst van instant messengers en internet op elke telefoon gemakkelijker is geworden om informatie te verspreiden. Laten we eens kijken naar het voorbeeld van de Saratov-regio. In maart 2020 werd daar, net als door het hele land, via instant messengers en sociale netwerken een bericht verzonden dat ‘s nachts
helikopters zullen spuiten over Saratov een soort ontsmettingsmiddel. Daarom moet u de ramen goed sluiten en het huis pas 's ochtends verlaten. Het nieuws verspreidde zich zo wijdverspreid dat de autoriteiten daartoe gedwongen waren met officiële ontkenning.Tegelijkertijd herinneren maar weinig mensen zich dat Saratov al iets soortgelijks had meegemaakt. In 2009, toen nog niet iedereen internet had, maar mensen min of meer mobiel waren, werd de stad al bang gemaakt voor nep-‘bestuiving’. Vervolgens werd de diagnose gesteld bij twee kinderen die terugkeerden uit Groot-Brittannië varkensgriep. En de ziekte begon zich te verspreiden. En daarmee komt de informatie dat dit geen griep is, maar een longpest, en dat die er dus ook zal zijn reagentia worden gespoten. Om paniek te voorkomen liepen overheidsfunctionarissen op nacht X door de belangrijkste voetgangersstraat van de stad, om aan te geven dat het veilig was om buiten het huis te zijn.
En in 2004, toen nog niet iedereen een mobiele telefoon had, verspreidde informatie over het incident bij de kerncentrale van Balakovo zich door de hele regio. Daarna in stadsapotheken veeg het jodium weg, met de hulp waarvan de bewoners hoopten minimaliseer de gevolgen nederlagen. En meerdere mensen raakten zelfs vergiftigd door jodiumhoudende producten.
Iets soortgelijks gebeurde in de USSR, toen er legendes waren over vervuilde geïmporteerde spijkerbroeken en kauwgom. Ja, dit gebeurde al eerder, alleen moest je een boodschapper of postduif sturen om alarmerende berichten te verspreiden. Dit is uiteraard technisch moeilijker en daarom moeilijker om te zaaien massale paniek het was moeilijker.
En als mensen dit altijd hebben gedaan, waarom dan? Laten we het uitzoeken.
Waarom sturen mensen enge berichten?
Omdat het een sociaal mechanisme is
Het overbrengen van informatie is normaal menselijk gedrag. Bijvoorbeeld, ruim de helft Het gesprek van gemiddelde mensen is roddelen, dat wil zeggen het bespreken van anderen in hun afwezigheid. Bovendien hebben we het niet over laster, dit zijn juist verhalen over degenen die niet aan het gesprek deelnemen. En degenen die praten kan beschrijven afwezig van zowel de negatieve als de positieve kanten. Wetenschappers suggereren dat dit deel uitmaakt van een evolutionair mechanisme. Apen bijvoorbeeld deel ook verschillende informatie om verbindingen binnen hun groepen tot stand te brengen.
Informatie over gevaar is de koning van de roddels. Als het waar is, zal het tenslotte iedereen redden. Dat wil zeggen, de distributeur kan tegelijkertijd voor zijn dierbaren zorgen, en zijn autoriteit in de menselijke roedel zal hierdoor zeker worden versterkt.
Omdat ze instellingen niet vertrouwen
Laten we het coronavirus niet vergeten. Mensen verspreiden graag nepnieuws over stedelijke bestuiving, het doden van vaccins, chips in vaccins – je kunt deze serie gemakkelijk voortzetten. De autoriteiten van alle landen, internationale organisaties en de media gaven tegengestelde informatie of weerlegden vervalsingen. Maar veel mensen bleven er “uit wrok” nog steeds in geloven. Want zullen al deze organisaties de waarheid vertellen? Ze streven hun eigen belangen na en geven helemaal niets om mensen.
En bij een nep is er altijd een link met autoriteit. Dit is ofwel een militaire vrouw, volgens haar man, of een luitenant-kolonel, of een arts die in het systeem zit en de waarheid niet openlijk kan vertellen, maar ook leugens tolereert, dus waarschuwen ze ‘van onderaf’. Het kan ook een broer zijn, een koppelaarster, een vriend, dat wil zeggen naaste mensen die niet liegen. Een ander ding is dat het niet duidelijk is wiens broer en dokter het is, maar hier moeten we erachter komen en ons best doen. Het is veel gemakkelijker om het bericht gewoon door te sturen.
De situatie werd verergerd door de vervolging wegens vervalsingen. Uitdelen bijvoorbeeld gevaarlijke informatie over coronavirus Soms beboet. Wat de ‘informanten’ enerzijds dwong over te schakelen naar minder gecontroleerde boodschappers, maar er anderzijds verdacht uitzag. Als deze gegevens worden bestraft, zijn ze misschien de waarheid die we niet mogen weten? En dit alles onder omstandigheden waarin ook sancties worden opgelegd voor echte, maar belastende materialen.
De logica is dus simpel: instellingen liegen, maar deze informatie is niet van hen, misschien is het de waarheid die moet worden verspreid.
Omdat ze de rekening doorgeven
Als iemand beangstigende informatie ontvangt, wordt iemand ermee alleen gelaten. Hoe analyseer je ze? Is het waar? Moeten we bang zijn voor wat daar staat en doen wat wordt aangegeven? Wat als er waarheid is en anderen daarvan op de hoogte moeten worden gesteld?
Mensen brengen geen horrorverhalen door omdat ze er onvoorwaardelijk in geloven. Dit is een manier om van jezelf af te komen verantwoordelijkheid: “Ik stuur je een bericht, dan kun je zelf uitzoeken of je hem kunt vertrouwen en wat je moet doen.”
Omdat ze bang zijn
Iets verschrikkelijks maakt meer indruk op ons dan iets goeds. Omdat het evolutionair zinvol is. Als iemand een oude man zou vertellen dat de kokosnoten aan de palmboom rijp waren, zou dat natuurlijk leuk zijn, maar er zou geen dringende reactie voor nodig zijn. En als gewapende vertegenwoordigers van een andere stam in de buurt van het kamp worden gezien, is dit objectief gezien belangrijker informatie, omdat het overleven ervan afhangt.
En moderne mensen verschillen niet zo veel van hun voorgangers in termen van perceptie van informatie. Er zijn angstaanjagende gegevens veel meer kansen herinnerd worden en verspreid worden over een brede kring. Mensen zijn meer bereid om iets vreselijks te delen, niet omdat zij goedgelovig of laagopgeleid, maar omdat het mensen zijn.
Hoe weet je of een bericht eng moet zijn?
Emoties werken sneller dan logica, want in geval van gevaar moet je rennen en niet nadenken. Maar in het geval van berichten is er tijd. Daarom is het logisch om over te schakelen van emotionele perceptie en met een koel hoofd te denken. Beantwoord jezelf een paar vragen.
- Wie is de originele bron? Zelfs directe getuigen van een gebeurtenis vergissen zich vaak in hun getuigenis. Als informatie uit zeventiende handen zou zijn verkregen, is daar in principe weinig vertrouwen in. Maar zelfs als de grootmoeder namens zichzelf zegt dat er een ripper in het aangrenzende bos is, is het beter om meer in detail te vragen hoe ze dit weet en waarom ze dat denkt.
- Hoe is het bericht geschreven? Meestal hebben namaakproducten één ding gemeen: paniek en een aanhoudende drang om ze snel te verspreiden.
- Welk bewijs is er? Bijvoorbeeld als kinderen zichzelf massaal snijden messen in balustrades dia's, er moeten ziekenhuisopnames zijn geweest, verklaringen bij de politie, ander voor de hand liggend bewijsmateriaal dat moeilijk te verbergen is.
- Is er enige bevestiging van deze informatie in andere bronnen? Andere berichten in instant messengers tellen niet mee.
- Wie heeft er baat bij het verspreiden van deze gegevens? Soms plaatsen mensen nepnieuws omdat ze zich oprecht vergissen. Maar vaak hebben ze een doel. Laten we zeggen dat we een groep mensen stigmatiseren. Of ga de strijd aan met concurrenten wier producten naar verluidt naalden bevatten.
Waarom is het belangrijk om valse berichten niet door te sturen?
Je kunt natuurlijk de weg kiezen van het verschuiven van de verantwoordelijkheid: stuur het en laat mensen het zelf uitzoeken. Maar zulke berichten hebben grote sociale gevolgen. De berichten zaaien op zijn minst angst en paniek, en in deze toestand zijn mensen tot alles in staat. Ga bijvoorbeeld met een hooivork naar degene waarvan zij uit het bericht vermoedden dat hij de maniak was. Hoewel de constante angst zelf uit het niets komt niet bruikbaar.
Daarom is het belangrijk om niet deel te nemen aan deze keten. Het is natuurlijk onmogelijk om het alleen te doorbreken. Maar hoe verantwoordelijker iemand is bij het controleren en verspreiden van beangstigende berichten, hoe minder mensen in paniek zullen raken. We zijn niet in staat om iedereen te controleren, maar we kunnen zeker onze acties beheersen.
Laat je niet misleiden👀
- 4 argumenten die elke complottheorie in twijfel trekken
- 10 criteria die helpen een echte complottheorie van een valse te onderscheiden
- 10 trucs van oplichters waar zelfs slimme mensen voor trappen
- Hoe nepnieuws te herkennen: een wetenschappelijke benadering
- 5 vreemde complottheorieën waar mensen nog steeds in geloven