Waarom Anatomy of a Fall de grootste film van dit najaar is
Gemengde Berichten / / November 11, 2023
Twee uur psychoanalyse over de problemen van een gebroken gezin door middel van een proces.
Het Franse juridische drama Anatomy of a Fall, winnaar van de Gouden Palm, werd in de Russische bioscopen uitgebracht. In Frankrijk werd de film door meer dan een miljoen mensen bekeken - dit is het beste box office-resultaat voor Cannes-winnaars in 15 jaar.
Het verhaal gaat over een succesvolle schrijfster, Sandra, wiens echtgenoot stierf nadat hij uit het raam van een bergchalet viel. Het is niet bekend of hij het zelf deed of hulp had: hun 11-jarige zoon Daniel zou vóór de dood van zijn vader een familieruzie hebben gehoord en heeft vage ideeën over wat er is gebeurd. Als gevolg hiervan vallen de verdenkingen op de schrijver. De belangrijkste gebeurtenissen van de film zullen plaatsvinden binnen de muren van de rechtbank, waar het lot van de heldin zal worden beslist.
Achter de cover van een detectiveverhaal schuilt een sterk familiedrama.
Op basis van de beschrijving kan je gemakkelijk tot de conclusie komen dat de film van Justine Trieu een detectiveverhaal is, maar dit is waar het grootste bedrog schuilt. In dit verhaal zal er geen tweede Hercule Poirot zijn, noch de voor het genre typische achterdocht, waarbij de kijker de heldin van moord wil beschuldigen of geneigd is te geloven in de accidentele dood van haar echtgenoot. Het is passender om de film te vergelijken met “
Huwelijksverhaal": daar werd het huwelijk bestudeerd in het kantoor van een psycholoog, maar hier bereiken conflicten binnen het gezin de rechtbank.Een aanvankelijk spraakmakende rechtszaak ontaardt in een complex, naakt gesprek over gevoelens. Tijdens de ontmoeting probeert Sandra niet zozeer de waarheid te achterhalen, maar eerder haar moeilijke gevoelens te delen. De afgelopen jaren zijn niet gemakkelijk voor haar geweest; het leven in een bergchalet met haar man maakte haar moe en geïrriteerd.
Justine Trieu is een vaste gast op het filmfestival van Cannes
Elk werk van Trieu is een reden om naar het grote scherm te gaan. Alle langspeelfilms van de regisseur werden geselecteerd voor het filmfestival van Cannes: eerst nam ze deel het zeldzaamste ACID-programma met de film "Age of Panic", daarna was er "Temptation", voornamelijk gepresenteerd concurrentie
In zijn verhalende vorm doet ‘Anatomy of a Fall’ denken aan haar werk ‘In Bed with Victoria’. Daarin werkt de heldin tegelijkertijd aan twee zaken: het verdedigen van haar eer en de eer van haar vriend, van wie beschuldigd wordt huiselijk geweld. Het probleem is dat mannen in de rechtbank de woorden van een vrouw devalueren en haar niet serieus nemen. ‘Anatomy’ pakt dezelfde motieven op, alleen belandt de hoofdpersoon dit keer in de beklaagdenbank.
Elke dialoog in Anatomy of a Fall is zorgvuldig doordacht.
De plotselinge dood van haar man veranderde het leven van de schrijfster voorgoed, en het proces had tot emotioneel leed kunnen leiden. Maar Justine Trieu kiest voor de taal van de droge feiten. De hele plot van de film is gebaseerd op dialogen: Trieu dacht over elke regel na, creëerde een heldere compositie en kwam met een interessant concept waarbij muziek praktisch niet wordt gebruikt. Als ze verschijnt, wordt ze een gids voor de persoonlijke geheimen van het getrouwde stel.
Wat hier van belang is, is niet zozeer de uitkomst als wel het proces zelf.
Het gebrek aan bewijs en getuigen moedigt kijkers aan om diep in het leven van dit gezin te duiken. Maar de belangrijkste vraag van de film is niet om erachter te komen wie schuldig is in deze omstandigheden, maar om te begrijpen wat hiertoe heeft geleid. Als gevolg hiervan speelt de uitspraak in de rechtbank niet zo'n rol als de eerder geuite problemen die verband houden met meningsverschillen tussen de seksen en de huwelijk.
Trieu baseert zich niet op intriges, maar onderzoekt het thema relaties door het prisma van de rechtbank. Niet alleen de gesproken woorden zijn belangrijk, maar ook de gevoelens waarmee de hoofdpersoon, gespeeld door Sandra Hüller, haar speech uitspreekt. Ze geeft subtiel een onstabiele emotionele toestand weer. Daarnaast speelt ze in drie talen tegelijk: Duits, Engels en Frans.
Festivalbioscoop onderwezen We kunnen letterlijk geen films kijken. Dus verbergt Justine Trieu op sluwe wijze een psychotherapiesessie achter het proces. Trieu gaat in tegen typische juridische drama's, waarbij het proces vaak op een attractie lijkt. Emoties ontstaan hier niet op het scherm, maar in het publiek, omdat ze zichzelf in veel scènes uit het gezinsleven kunnen herkennen.
De crisis van het huwelijk en de instelling van het gezin zijn eeuwige thema's, dus Trieu laat niets nieuws zien, maar helpt op meesterlijke wijze het enige belangrijke te zien: de tragedie van de hoofdpersoon en haar familie. Hierdoor kan de kijker van buitenaf naar zichzelf kijken en zich de complexiteit van een langdurige relatie realiseren, waarbij beide deelnemers verantwoordelijk kunnen zijn voor de moeilijkheden die zich voordoen.
Wat is er nog meer te zien👩🏻⚖️⚖
- Waarom kijken naar "The Forgiven" - een helder en grappig drama met Jessica Chastain en Ralph Fiennes
- 15 films over advocaten waardoor je zin krijgt om rechten te gaan studeren
- 20 films over vrouwen die je moet bewonderen
- Waarom Descendants een geweldige serie is: van briljante dialogen tot een ongelooflijke soundtrack
- "Scenes from a Marriage" - een gezinstherapiesessie en een perfecte remake van de Ingmar Bergman-film