Hoe je het leven opnieuw kunt beginnen als je jezelf bent kwijtgeraakt?
Gemengde Berichten / / March 07, 2022
We zullen af moeten van de illusie van de lineariteit van het lot en de kunst van verandering leren.
Bruce Feiler
New York Times-columnist, schrijver.
Ik heb altijd geloofd dat een telefoontje een leven niet kan veranderen. En toen kreeg hij een telefoontje. Het was mijn moeder die zei: "Je vader probeert zelfmoord te plegen."
Mijn vader is een zoon uit het Amerikaanse Zuiden. Als veteraan van de marine en sociaal activist heeft hij geen moment van zijn leven een depressie gehad. Totdat bij hem de ziekte van Parkinson werd vastgesteld.
In 12 weken probeerde hij zes keer zelfmoord te plegen. We probeerden hem op alle mogelijke manieren te helpen. En plotseling kreeg ik een simpele gedachte - misschien heeft hij gewoon een nieuwe start nodig.
Op een ochtend sms'te ik mijn vader: "Wat voor speelgoed vond je als kind leuk?" Alles wat daarna gebeurde veranderde niet alleen hemzelf, maar ook zijn omgeving. En het deed me opnieuw nadenken over hoe we zin en geluk in ons leven vinden.
Maar voordat je weet wat er is gebeurd, wil ik dat je even stopt met lezen, je ogen sluit en naar je eigen verhaal luistert. Dit is het verhaal dat je nieuwe kennissen vertelt. Een verhaal waar je jezelf elke dag aan herinnert. Een verhaal dat antwoord geeft op de vragen wie je bent, waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat. Dit is het verhaal van je leven.
En dit verhaal is geen deel van jou, maar van jou zelf. Wat gebeurt er als we van koers veranderen? Wat als we helemaal opnieuw willen beginnen? Als het sprookje eindigt en we onszelf eindelijk verliezen?
Dit is wat er dat jaar met mijn vader gebeurde en met mij rond dezelfde tijd: we waren verdwaald in het bos en hadden geen idee hoe we eruit moesten komen. Ik denk dat iedereen dit wel eens ervaart. Maar op dat moment wilde ik leren de juiste weg te kiezen.
Net als mijn vader ben ik in het zuiden geboren. Ging naar de universiteit en begon te schrijven. Eerst gratis, maar toen veranderde alles - ik was succesvol. Getrouwd, kinderen gekregen. En toen ik 40 was, kreeg ik van het leven een reeks krachtige klappen - ik, de vader van een tweelingmeisje, kreeg de diagnose kanker, ik ging bijna failliet en mijn vader begon ook aan een zelfmoordmarathon.
Lange tijd heb ik angst en schuldgevoelens gevoeld dat mij dit allemaal is overkomen. Ik wist niet hoe ik mijn verhaal moest vertellen, en ik wilde het helemaal niet doen. Toen ik toch de kracht vond om het hardop te zeggen, kwam ik erachter dat iedereen denkt dat er iets mis is in zijn leven. Dat hij ergens geen tijd voor heeft, ergens de verkeerde kant op gaat of constant in chaos verkeert. Dat het leven dat hij leidt helemaal niet is wat hij zou willen.
Ik had zin om te helpen. Drie jaar lang heb ik door Amerika gereisd en honderden verhalen verzameld van mensen uit alle staten - mensen die hun huis verloren of gehandicapt werd, een plotselinge verandering in carrière of geslacht had, worstelde met alcoholisme of moeilijkheden gescheiden. Uiteindelijk heb ik duizend uur aan interviews en zesduizend pagina's tekst gescoord.
Ik heb een jaar lang het materiaal bestudeerd dat ik had verzameld en effectieve manieren gevonden om me vooruit te helpen in een tijd van grote veranderingen in mijn leven. En trok drie conclusies.
Je moet accepteren dat een lineair leven onmogelijk is.
Het idee dat we maar één baan, één relatie en één bron van geluk in ons leven zouden moeten hebben, is allang achterhaald. Het is er echter in geslaagd om onze visie op de wereld te vormen.
We zijn gewend geraakt aan de opvatting dat het leven uit fasen moet bestaan. Zelfs beroemde psychologische concepten, zoals de vijf stadia van rouw of Ericksons acht stadia van persoonlijkheidsontwikkeling, zijn lineaire concepten. Het lijkt ons dat we met 20 en 30 jaar allemaal door dezelfde stadia gaan, en met 39 of 44 en een half worden we geconfronteerd met een midlifecrisis.
Er is maar één probleem: dat is het niet. Daarom moeten we af van het idee van de lineariteit van ons leven en de factor verrassing en chaos realiseren.
We moeten accepteren dat niet-lineair leven constante verandering met zich meebrengt.
De meeste gaan we met gemak door. Maar een op de tien problemen zal zeker een 'levensbeving' worden, een enorme verandering die leidt tot een periode van opschudding en vernieuwing. De gemiddelde persoon beleeft gemiddeld drie tot vijf van dergelijke perioden van elk vijf jaar.
Eenvoudige berekeningen helpen ons erachter te komen dat we 25 jaar, of de helft van ons volwassen leven, in een staat van verandering doorbrengen. Ze kunnen echter niet alleen op middelbare leeftijd voorkomen. Iemand wordt al geboren in een sfeer van "levensbeving", terwijl voor iemand deze periode begint bij 20 of 60.
Een andere reden tot bezorgdheid is dat we nog steeds wachten op "levensbevingen" volgens een voorspelbaar schema. Allemaal omdat we worden achtervolgd door de geest van diezelfde lineariteit. Het lijkt ons dat het leven lineair moet zijn, en elk bewijs van het tegendeel brengt ons in verwarring. We vergelijken onszelf met een niet-bestaand ideaal en verwijten onszelf dat we het niet kunnen bereiken.
De pandemie heeft het alleen maar erger gemaakt. Bij 8% van degenen die ik heb geïnterviewd, waren "levensbevingen" collectief onvrijwillig, dat wil zeggen, geassocieerd met natuurrampen of economische crises. Maar het unieke van de pandemie is dat voor het eerst in vele jaren de hele planeet tegelijkertijd dezelfde "levensbeving" meemaakt.
Ieder van ons maakt een periode van verandering door. Maar niemand vertelt ons hoe we ermee om moeten gaan.
Leer de kunst van het veranderen
Hier zijn vijf manieren, gebaseerd op mijn onderzoek, om u te helpen omgaan met 'levensbevingen'.
1. Vind je superkracht
Een manier om de betekenis van 'levensbeving' te begrijpen, is door het te zien als een fysieke klap. Het slaat je neer en de veranderingen die erop volgen, brengen je terug naar een stabiele positie.
Wanneer we echter worden geconfronteerd met een "beving in het leven", vallen de meesten van ons in een van twee uitersten: ofwel een takenlijst maken op een miljoen punten en zeg tegen jezelf: "Ik doe het het hele weekend", of ga op de bank liggen met de woorden: "Ik heb niets slagen." Beide benaderingen zijn fundamenteel verkeerd.
Observatie van "levensbevingen" stelt u in staat om verschillende trends tegelijk op te merken. Er zijn bijvoorbeeld drie fasen:
- Een lang afscheid terwijl je "rouwt" om je oude zelf.
- Een periode van chaos waarin je oude gewoontes loslaat en opwinden ander.
- Een nieuw begin als je creëren een andere versie van jezelf.
Toegegeven, er is één "maar" - deze fasen komen niet in de juiste volgorde voor. Het leven is niet lineair, en verandering is dat nog meer. Ieder van ons neigt naar het podium dat het dichtst bij hem staat. Dit is de kracht die een persoon in Superman verandert. En tegelijkertijd "zakt" iedereen in andere fasen. Het is kryptoniet dat Superman kwetsbaar maakt.
Uit de ervaring van mijn interviews kan ik zeggen dat de helft van de mensen vooral niet van het chaotische midden houdt, terwijl de andere helft in deze periode succes boekt.
Ben je goed in lijstjes maken of situaties analyseren, ga daar dan op zoek naar je superkracht. En als je goed bent in het analyseren van je gevoelens en het verleden gemakkelijk in het verleden laat, dan zit je kracht in de eerste fase.
Zodra je je superkracht hebt gevonden, zul je meer zelfvertrouwen hebben en verder kunnen gaan.
2. Accepteer je emoties
Ik heb honderden mensen in de ogen gekeken en gevraagd: "Wat was voor jou de moeilijkste emotie om mee om te gaan tijdens een grote verandering?"
De meest voorkomende reactie is angst: “Hoe kom ik hier doorheen?” “Hoe kan ik nu mijn rekeningen betalen?”.
De tweede emotie is verdriet: "Ik mis mijn geliefde", "Ik ben verdrietig dat ik niet meer kan lopen."
En tot slot, schaamte: "Ik schaam me dat ik hulp nodig heb", "Ik schaam me voor wat ik onder invloed heb gedaan."
Sommige mensen verwerken hun gevoelens door ze op te schrijven. Iemand, waaronder ikzelf, leidt zichzelf af met werk. En 8 op de 10 mensen wenden zich tot verschillende rituelen - zingen, dansen of dierbaren knuffelen. Dit is vooral handig tijdens de lange afscheidsfase, omdat dergelijke rituelen een soort verklaring zijn dat we veranderingen hebben doorgemaakt en klaar zijn voor wat daarna komt.
3. Probeer iets nieuws
Een periode van chaos is niet alleen beangstigend, maar ook desoriënterend. Nou en? Op dit moment ontdoen we ons van het verleden - het vroegere wereldbeeld, vroegere gewoonten en rituelen. We scheuren langzaam stukjes van onze persoonlijkheid van onszelf af.
Het oude "laten vallen" maakt plaats voor het nieuwe en vergroot de ruimte voor creativiteit. Zelfs op de moeilijkste momenten kunnen we dansen, onze favoriete maaltijden koken, tuinieren of ukelele spelen. Als je gewoon je verbeelding verbindt - stel je een foto, een gedicht of een stuk brood voor in je gedachten - zal dit je helpen om je een betere toekomst voor te stellen.
4. Haal wijsheid uit de mensen om je heen
Waarschijnlijk een van de meest bittere gevoelens die we tijdens verandering tegenkomen, is het gevoel van eenzaamheid. Ik denk zelfs dat een van de redenen voor de huidige toename van eenzaamheid juist het grote aantal serieuze veranderingen is dat ieder van ons doormaakt. Daarom is het belangrijk om anderen bij het proces te betrekken en jouw ervaring te delen met een partner, vrienden, collega's of zelfs vreemden.
Tegelijkertijd moeten we niet vergeten dat ieder van ons een andere reactie nodig heeft. Een derde van de mensen geeft de voorkeur aan rustgevende opmerkingen: "Ik hou van je, we zullen alles overwinnen." Het vierde deel voelt beter als je erop drukt: "Ik geloof in jou, misschien moet je het proberen." En een zesde is niet tegen een harde aanpak: "Eindelijk bij elkaar komen, het is tijd om iets anders te proberen."
Verwacht niet dat de persoon met wie je deelt het juiste antwoord raadt. En u zult dit niet kunnen doen als een geliefde zich tot u wendt. Daarom is het de moeite waard om vooraf duidelijk te maken wie op welke reactie wacht en welke opmerkingen u kunnen helpen.
5. Herschrijf je levensverhaal
Verandering in het leven is een oefening in het creëren van betekenis. Terwijl we nadenken over ons pad, bezoeken we ons verhaal opnieuw en vertellen we het opnieuw, voegen we nieuwe hoofdstukken toe en vinden we een grondgedachte in 'levensbevingen'.
Dit is wat er met mijn vader is gebeurd. Nadat ik hem vroeg naar zijn favoriete speelgoed, schreef hij een kort verhaal over modelvliegtuigen. En dit ondanks het feit dat hij zijn vingers niet kon bewegen.
Toen stuurde ik hem nog een bericht: "Vertel me eens over het huis waarin je bent opgegroeid." Dan nog een paar: "Hoe ben je begonnen?" en "Hoe heb je je moeder ontmoet?" Hij antwoordde schriftelijk en ik bleef vragen stellen tot juni 2021. Het was toen al 8 jaar geleden dat ik het voor het eerst vroeg. Mijn vader, die nooit iets langer dan een briefje schreef, eindigde zijn memoires op 65.000 woorden.
Dit is de kracht van verhalen vertellen. Het herinnert je eraan dat hoe moeilijk het leven ook lijkt, je een happy end niet kunt weigeren. Hoeveel pijnlijke momenten er ook in zitten, alleen jij bepaalt het verhaal dat je over jezelf vertelt.
Daarom is het belangrijk om vanuit een andere hoek naar veranderingen in het leven te kijken. In plaats van het te zien als een trieste periode om je tanden doorheen te knarsen, gebruik het dan als een kans om te genezen, de "gewonde" delen van je leven los te laten en er opnieuw over na te denken.
Vaak, zodra ons leven een sprookje wordt, springt er meteen een "vuurspuwende draak" uit de hoek - een vreselijke diagnose, een pandemie of een ander extreem ernstig probleem. En dat is oké.
Als ik iets heb geleerd, is het dat ieder van ons de held van ons eigen verhaal moet zijn. Daarom zijn er sprookjes en die vertellen we elke avond. Ze helpen onze nachtmerries om te zetten in dromen.
Lees ook🧐
- 12 manieren om levens te veranderen voor mensen die absoluut geen kracht hebben
- Hoe u uzelf en uw leven kunt veranderen: twee werktechnieken
- Hoe je het leven ten goede kunt veranderen zonder radicale veranderingen