Broken windows-theorie: kan graffiti op muren en afval mensen aanzetten tot misdaad?
Gemengde Berichten / / April 12, 2023
De strijd tegen criminaliteit begint met schone straten.
Hoe is de Broken Windows-theorie tot stand gekomen?
In 1969, Stanford University-psycholoog Philip Zimbardo besteed interessant experiment. Hij liet de auto - zonder kenteken en met de kap open - achter in een straat in de Bronx, niet de meest welvarende buurt van New York.
De eigenaarloze auto werd binnen de eerste 10 minuten aangevallen: een getrouwd stel met een zoontje verwijderde de radiator en de accu uit de auto. En op een dag werd alles wat van enige waarde was, gestolen. De ruiten waren kapot, sommige delen waren afgescheurd, zelfs de bekleding van de fauteuil was beschadigd.
Hier was niets verrassends aan: het was niet ongebruikelijk dat auto's in de Bronx werden achtergelaten, en de stadsmensen waren gewend om ze op deze manier hardhandig aan te pakken.
Dan Zimbardo nam dezelfde auto en parkeerde hem op straat in Palo Alto, een welvarend gebied in Californië. Het wordt beschouwd als de onofficiële hoofdstad van Silicon Valley en grenst aan de campus van Stanford University.
Hier bleef de auto meer dan een week onaangeroerd. Maar toen Zimbardo een deel van de auto met een voorhamer insloeg, werden binnen een paar uur 'niemands' eigendommen aangevallen door vandalen op dezelfde manier als in de Bronx.
De wetenschapper legde het verschil uit in de tijd die nodig was voor de vernietiging in deze steden, de gewoonte van omstandigheden. In de Bronx is de kans groter dat auto's worden achtergelaten en dingen kapot gaan, terwijl in Palo Alto eigendommen worden gecontroleerd en ongepast gedrag wordt bestraft.
Toen de inwoners van een goed gebied er echter van overtuigd waren dat de auto gelijkspel was, wat betekent dat niemand hen om de pech zou vragen, vernietigden ze hem op dezelfde manier als mensen uit New York.
Geïnspireerd door dit experiment ontwikkelden socioloog James Wilson en George Kelling, professor aan de Rutgers University School of Criminal Justice in Newark, de theorie van gebroken ramen.
Wat is de Broken Windows-theorie
De eerste vermelding van deze theorie verscheen in een artikel van Wilson en Kelling gepubliceerd in The Atlantic.
Als er in een gebouw een raam kapot gaat en niemand een nieuwe plaatst, zal de rest van de ramen straks ook kapot gaan.
Tekenen van verval die niemand gaat repareren, zijn een signaal dat niemand om dit pand geeft. Vandalisme dreigt dus niet met slechte gevolgen. Bovendien, zoals het experiment van Zimbardo aantoonde, geldt dit voor elk gebied - welvarend of niet.
De essentie van de Broken Windows-theorie is dat een omgeving een oogje dichtknijpt voor kleine vergrijpen zoals gooien afval op straat of graffiti op de muren schilderen, maakt iemand vrijer om zich te verhouden tot de regels, en soms tot de wetten.
Als een persoon ziet dat de regels worden overtreden en niemand geeft hier om, zal hij doen wat handiger of voordeliger voor hem is: "Aangezien het voor anderen mogelijk is, waarom kan ik het niet?"
Nederlandse wetenschappers gecontroleerd deze theorie door middel van kleine experimenten.
In de eerste werden flyers aan het stuur van gestalde fietsen gehangen met wensen voor een goed weekend en het merk van een niet bestaande sportwinkel. Er was geen prullenbak op het terrein.
Mensen zouden het juiste kunnen doen - de flyer meenemen om hem ergens anders weg te gooien, of plegen overtreding - gooi een onnodig stuk papier onder je voeten of hang het aan de fiets van iemand anders.
Het bleek dat wanneer de muur naast de parkeerplaats was bedekt met graffiti, 69% van de deelnemers een rommeltje maakte of een "cadeautje" aan een stuurwiel in de buurt hing. En toen ze clean was, deed slechts 33% dat.
In de volgende experimenten testten de wetenschappers of burgers zich door een gat tussen een tijdelijk hek zouden persen, zwerfafval bij de bushalte of op de parkeerplaats van de supermarkt, en of ze een envelop met 5 euro die uitnodigend uit het postkantoor steekt meenemen doos.
Het bleek dat mensen 2-3 keer meer kans hadden om folders te laten vallen, verboden te negeren en te stelen als er tekenen van andere overtredingen in de buurt waren.
Denk aan her en der verspreide karren op de parkeerplaats, fietsen die vlak onder het verbodsbord zijn vastgebonden, graffiti op de muur en zelfs het geluid van vuurwerk dat in de weken voor nieuwjaar niet mag worden afgestoken.
Experimenten toonden duidelijk aan dat zelfs kleine factoren die waarschijnlijk onopgemerkt bleven mensen tot overtredingen dreef.
Wilson en Kelling speculeerden dat als de politie niet alleen ernstige vergrijpen als overvallen en schietpartijen zou aanpakken, maar ook kleine vergrijpen als drinken alcohol op de verkeerde plaatsen, zal het totale aantal misdaden dalen. En de ervaring van de politie in New York heeft geleerd dat dit mogelijk is.
Kan het bestrijden van kleinzielig wanordelijk gedrag de misdaadcijfers doen dalen?
Begin jaren 90 beval politiecommissaris William Bratton zijn ondergeschikten om zoveel mogelijk mensen te arresteren die over tourniquets sprongen in metro.
Het lijkt erop dat het vangen van "hazen" niet zo'n serieuze taak is voor de politie, maar de resultaten lieten het tegendeel zien. Tijdens het proces bleek dat een van de zeven springers gezocht werd voor andere misdaden, en een van de 20 een mes, pistool of ander wapen bij zich had.
Door zo'n kleine overtreding aan te pakken als een onbetaald tarief, kon Bratton de misdaadcijfers in de metro met 30% verminderen.
In 1993 beloofde de nieuw gekozen burgemeester van New York, Rudy Julian, de inwoners om de straten van de stad schoon te maken en benoemde Bratton tot hoofd politie. Nadat hij de post had ontvangen, hield hij rekening met de lessen uit het verleden en besteedde hij veel aandacht aan kleine vergrijpen - bijvoorbeeld vandalisme, alcoholgebruik en het roken van marihuana op openbare plaatsen.
Deze aanpak heeft zijn vruchten afgeworpen. In het Kelling-rapport uit 2001 aangeduiddat tussen 1990 en 1998 het aantal moorden in New York met 70% is gedaald, het aantal overvallen met 60% en de totale geweldsmisdrijven met 50%.
Kelling beweerde dat de strijd van de politie tegen kleine vergrijpen hielp bij het voorkomen van meer dan 60.000 misdaden.
Na verloop van tijd begonnen dingen met misdaad beter te worden. In 1993 steeg het aantal moorden in de stad gelijk was aan 26,5 per 100.000 mensen, in 2015 - 4 per 100.000 mensen. De dichtstbevolkte stad van de Verenigde Staten is veiliger geworden dan vele andere.
In 20 jaar tijd is de criminaliteit in het hele land gehalveerd, en in New York meer dan zes keer.
Tegelijkertijd is de theorie van gebroken ramen, net als elke andere benadering, onderhevig aan kritiek. Rechtsprofessor Bernard Harcourt vorderingendat de misdaadcijfers in New York begonnen te dalen nog voordat wetshandhavers er goed op letten hooliganisme.
Bovendien gebeurde het overal in het land - en zelfs in die steden waar politiediensten verwikkeld waren in corruptieschandalen en hun taken niet vervulden, zoals in Los Angeles. Aangenomen wordt dat dit is gebeurd vanwege een groeiende economie, een afname van het gebruik van crack en cocaïne of zwaardere straffen.
Over het algemeen zijn moderne geleerden het erover eens dat de strijd tegen kleine vergrijpen waarschijnlijk niet zal verminderen het aandeel gewelddadige handelingen met 60-70%, maar tegelijkertijd kan het algemene niveau worden verlaagd misdaad.
Dus hoewel de theorie van gebroken ramen geen wondermiddel bood voor stadscriminaliteit, wierp het wel licht op sommige aspecten van menselijk gedrag.
Op de lange termijn kan de afschaffing van kleine vergrijpen mensen aanzetten tot fatsoenlijker gedrag. En niet alleen om te voorkomen dat ze in de verleiding komen om iets van iemand anders weg te gooien of weg te nemen, maar om zelfs maar de schijn van zo'n gedachte uit te sluiten.
Lees ook🤔🧐
- 5 algemene overtuigingen die ons leven verpesten
- 6 factoren die de neiging van een persoon om vals te spelen bepalen
- Bevestigingsbias: waarom we nooit objectief zijn
- 7 manieren om uzelf te beschermen tegen valstrikken bij het nemen van beslissingen
- Zijn alle stereotypen schadelijk en hoe kun je er in harmonie mee leven?