Hoe je een emotionele driehoek in het gezin kunt vinden en eruit kunt komen

De uitgeverij "Bombora" publiceerde een boek van psycholoog Julia Hill "Niemand vraagt ​​je!». Daarin legt de auteur uit waarom er in veel gezinnen machtsstrijd ontstaat, en geeft hij aanbevelingen die helpen gezonde relaties tussen familieleden tot stand te brengen.

Emotionele driehoeken zijn een veel voorkomende oorzaak van familieconflicten. Lees wat het is en welke schade het met zich meebrengt in een fragment uit het hoofdstuk “Waarom heeft het gezin een ‘derde been’ nodig”.

---

De Emotionele Driehoek is een relatie met drie communicatiekanalen. Iemand (of iets) als derde wordt betrokken bij de relatie tussen twee mensen en maakt de situatie onschadelijk, waardoor de aandacht in brand vliegt of de aandacht wordt afgeleid. Op deze manier wordt een optimaal evenwicht van intimiteit binnen het paar bereikt.

Driehoeken worden geactiveerd op momenten van crisis of piekspanning in een relatie.

Volgens de grondlegger van de systemische gezinstherapie, Murray Bowen, vertegenwoordigt de driehoek het molecuul van stabiele relaties. De derde kan een persoon, een huisdier, werk en allerlei hobby's van familieleden zijn - computerspelletjes, vrijwilligerswerk, fitnesslessen, tuinieren op het platteland en verslavingen bijvoorbeeld alcohol.

De emotionele driehoek in het gezin is als volgt gerangschikt:

• Twee verenigen zich gemeenschappelijke oorzaakProbleem, belang, ze zitten op dezelfde golflengte, klampen zich aan elkaar vast en vormen een coalitie.
• De derde staat niet met hen mee op de golf, hij staat aan de zijlijn. Twee kunnen zijn problemen oplossen, proberen te veranderen, te "genezen", zich aan hun kant te trekken, een bemiddelaar te worden, vrienden tegen te zijn. De derde deelnemer verwijdert de spanning die ontstaat tussen die twee die het probleem niet in hun onderlinge relaties kunnen oplossen.

Emotionele driehoeken ontstaan ​​in relaties:

• met ouders;
• met kinderen;
• met gezinnen van echtgenoten;
• in gezinnen met hertrouwen;
• buitenste driehoeken (met geliefden, vrienden, werknemers, enz.).

Hoe herken je een emotionele driehoek in je gezin?

Bijna elk gezin heeft emotionele driehoeken. Soms bevinden ze zich in een "slapende", onopvallende staat, zonder het leven van het huishouden te beïnvloeden. Wanneer de familie dat heeft gedaan opmerkelijke gebeurtenissen, die een herverdeling van krachten, een herziening van rollen of besluitvorming vereisen, terwijl familieleden er niet klaar voor zijn – driehoeken komen tot leven en helpen de groeiende angst het hoofd te bieden. Niet altijd op een ideale manier, maar op een onbewust niveau probeert het gezin, als systeem, als één organisme, zijn integriteit te behouden en niet uiteen te vallen. En daarom zoekt hij vaak naar een oplossing voor het probleem waarmee hij kardinale veranderingen kan vermijden - alles wat nieuw is onzekerheiden daarmee angst.

Laten we proberen enkele emotionele driehoeken in uw gezin te vinden. Beantwoord de volgende vragen:

• Als u blij of boos bent, is er dan iemand in de familie met wie u vooral ervaringen deelt (behalve uw partner)?
• Bespreekt, klaagt of beoordeelt u uw partner wel eens met uw ouders/kind/andere familieleden?
• Heeft u het gevoel dat niet iedereen in uw gezin te vertrouwen is? Zorgt dit gevoel ervoor dat u op zoek gaat naar oplossingen om problemen die zich voordoen op te lossen in plaats van naar een directe dialoog?
• Weet u zeker wat u van elk lid van uw gezin kunt verwachten? Heeft deze kennis invloed op de relatie met hem?
• Schakelen familieleden u in om partij te kiezen in hun eigen conflict, vragen zij u om te oordelen of geven zij via u berichten door aan iemand anders?
• Bent u ooit in een situatie terechtgekomen waarin alle gezinsleden, zonder enige reden die u begrijpt, de wapens tegen u opnamen?
• Gebruikt uw gezin methoden om de relatie te verduidelijken, zoals demonstratief stilzwijgen en negeren?
• Is er iemand in uw familie die iedereen als ongelukkig beschouwt, schuldig is aan alle problemen, of, integendeel, universele trots en steun?
• Hoe is het in uw gezin gebruikelijk om liefde te uiten aan dierbaren? Wordt het gebruikt om gevoelens zoals woede, meningsverschil, verdriet, beschuldiging?

Als u op meer dan drie van de bovenstaande vragen ‘ja’ heeft geantwoord, dan is er sprake van een actieve emotionele driehoek in uw gezin (misschien meer dan één).

Ik zal je nog wat meer vragen. Hebben de antwoorden op deze vragen u geholpen te begrijpen met wie u gewoonlijk bondgenoot bent en tegen wie u gewoonlijk een bondgenootschap sluit? En wie zijn vrienden "tegen jou"? Als je antwoord ja is: gefeliciteerd, dan heb je de emotionele driehoek gevonden. Over wat ik ermee moet doen, zal ik verder vertellen.

De derde is niet overbodig

De klassieke emotionele driehoek in het gezin: man, vrouw en kind. De geboorte van een baby geeft relaties vaak (maar niet altijd) een nieuwe betekenis, wordt gezien als de ontwikkeling van het gezin. Echtgenoten zijn al minder op elkaar gericht. Hoe dan ook, iedereen stort zich een tijdje halsoverkop in het voedingswandelingschema, wordt geraakt door hoe het kind koert en met zijn lippen klapt in een droom. Er zijn nieuwe gezamenlijke rituelen. Iedereen wacht bijvoorbeeld tot zijn vader de kleine na het werk in bad doet.

De ‘derde kracht’ inspireert, inspireert partners, versterkt de verbinding en bevordert de intimiteit, creëert gemeenschappelijke doelen en belangen.

Dankzij vertrouwelijke communicatie kunt u openlijk gevoelige onderwerpen bespreken en oplossingen zoeken in een veilige dialoog.

Om dezelfde reden zijn de echtgenoten gegroeid en loslaten in het volwassen leven van kinderen dieren baren. Het huisdier redt twee van de noodzaak om "in hun eigen sap te stoven", voegt aangename problemen en gespreksonderwerpen toe en staat vaak op om de grenzen van het gezin te beschermen. Om bijvoorbeeld een verzoek om een ​​goede reden te weigeren: “Dat kan niet, Chapa en ik moeten gaan wandelen.”

Steun aan de zijkant vinden

Maar iemand anders kan nog meer twist in de relatie brengen als, in plaats van problemen onderling op te lossen, sommige gezinsleden ‘vriendschap’ beginnen te sluiten met de ander.

Dit gebeurt als:

• Eén van de gezinsleden begint meer tijd en aandacht aan iemand anders te besteden, terwijl de ander het gevoel heeft dat zijn belangen en behoeften genegeerd worden. […]
• Eén van de gezinsleden is niet beschikbaar emotioneel contactterwijl de ander zich verlaten voelt. […]
• In een gespannen relatie komt een derde persoon tussenbeide om de echtgenoten te verzoenen of een van hen te steunen. […]

De derde persoon die betrokken is om de positie van een van de partijen te versterken, wordt toegewezen aan een van de voorwaardelijke rollen. De rol is afhankelijk van het soort ondersteuning dat van hem wordt verwacht.

Rollen in driehoeken

vredeshandhaver

De vredeshandhaver gaat van het ene familielid naar het andere, probeert meningsverschillen glad te strijken en wordt een communicatiemiddel tussen de strijdende partijen.

Situationeel gezien kan elk lid van het gezin deze rol spelen: helpen voorkomen conflict, verduidelijk het geschil, los het op - een goede daad. Het is slecht als deze rol ‘chronisch’ wordt en naar het kind gaat.

"Stop met vechten en kus nu!" - De vijfjarige Nastya brengt haar ouders ter sprake als ze ruzie maken of op verheven toon praten. Natuurlijk vergeten mama en papa de verschillen meteen en lachen: “De commandant is gekomen. Net als een volwassene!”

In gezinnen waar vaak conflicten voorkomen, neemt het kind zelf de rol van vredestichter op zich om te lijmen instortende relatie ouders. Meestal zijn dit gevoelige, kwetsbare kinderen, die letterlijk tekenen van een dreigende ruzie opvangen door de spanning die in de lucht hangt.

Het meest treffende voorbeeld van een kindervredestichter is aanwezig in gezinnen waar sprake is van een drinkende ouder. Zijn acties compenseren de ontoereikendheid van volwassenen en harmoniseren het gezin.

Een kindvredestichter leeft, zelfs als hij opgroeit, zijn leven in de gevoelens van anderen, heeft veel geduld en gelooft dat hij, om geliefd te worden, moet weggeven meer dan ontvangen. Zo'n persoon:

• Weet zelden hoe hij zich moet verheugen en ontspannen, omdat dit een verlies van controle over de situatie betekent.
• Hij is gevoelig voor de uiting van wrok, woede en verdriet door anderen, en probeert op alle mogelijke manieren hun verschijning te voorkomen of mensen die dicht bij hem staan, van hen te redden.
• Hij weet van elk moeilijk moment een grap te maken en de irritatie van iemand anders te neutraliseren. Je krijgt de indruk dat hij geen problemen heeft: zelfs in de moeilijkste situaties maskeert hij zijn pijn met grappen.
• Hij kan niet tegen pauzes of stiltes, omdat hij die als voorbodes van een storm beschouwt. Ik kan er niet tegen als mensen ruzie maken.
• Hij is vriendelijk en bereid de schuld voor anderen op zich te nemen. Associaeert zijn welzijn met de mening van anderen, waardoor hij kwetsbaar is voor kritiek en afhankelijk is van de mening van anderen.
• Hij is gemakkelijk in de omgang, omdat hij het zelf niet erg vindt - "als iedereen maar gelukkig was."

IN zijn huwelijk iemand die sinds zijn kindertijd gewend is conflicten uit te blussen, zal waarschijnlijk een vertrouwde rol op zich nemen.

plaatsvervanger

Deze gezinsrol lijkt enigszins op die van een huisdier, maar er wordt een beroep gedaan op verschillende taken. De 'favoriet' helpt de ene partij een versterkte coalitie tegen de andere te creëren, en de plaatsvervanger treedt op als een ander familielid, waardoor hij uit de relatie wordt gedwongen.

Er zijn veel voorbeelden van vervanging. Bijvoorbeeld een volwassene gaan scheiden en verandert het kind in een functionele echtgenoot: verdeelt de verantwoordelijkheid gelijkelijk, deelt intieme geheimen, zoekt bescherming. Dat laatste wordt een troost voor een ouder die het moeilijk heeft, zich uitverkoren voelt: hij is niet alleen het jongste lid van het gezin, maar een steun en toeverlaat. […]

Zondebok

Een ‘zondebok’ is een familielid dat de schuld krijgt van eventuele gezinsproblemen, om de werkelijke problemen te maskeren. Het is zijn taak om de focus van de aandacht naar zichzelf te verleggen met behulp van 'slecht' gedrag.

De rol van de ‘zondebok’ wordt gewoonlijk toegewezen aan dat lid van de familie met wie de rest zich in een staat van openlijke of geheime oorlog bevindt, wiens gedrag ‘afwijkt’ van de familienorm.

Familieleden en vrienden zullen altijd een reden vinden om te klagen over de moeilijkheden die hij veroorzaakt. Ze vertellen hem dat het door hem komt dat ze 's nachts niet slapen, vloeken, ziek worden, hard werken, enz. (Onderstreep wat van toepassing is). De familie is ervan overtuigd dat als de 'zondebok' wordt gecorrigeerd en heropgevoed, hun leven ideaal zal worden.

In feite bewijst de ‘schuldige van alle tegenslagen’ (zonder het te vermoeden) een enorme dienst aan het gezin door te helpen:

• Om dichter bij de familieleden te komen waartussen al lange tijd geen begrip bestaat, om zich te verenigen tegen problemendat hij creëert.
• De rest van de gezinsleden beschouwen zichzelf als emotioneel gezond en stabiel en nemen geen verantwoordelijkheid voor hun gedrag en fouten.
• Negeer het echte probleem, waarvan de oplossing kan leiden tot de vernietiging van het gezin, echtscheiding.
• Om de status van een belangrijke en noodzakelijke status voor het meest controlerende familielid te behouden, ten koste van zijn ‘verdiensten’ in de strijd tegen de problemen die de ‘zondebok’ voor iedereen met zich meebrengt. […]

Begrijpen dat een persoon onbewust de drager van deze rol bleek te zijn, is niet eenvoudig. In de regel klagen mensen met zo'n niet benijdenswaardige status depressie, angst, een laag zelfbeeld en geloven dat zij inderdaad zelf verantwoordelijk zijn voor alle problemen.

Als de rol van de zondebok naar een kind gaat, groeit hij op met het gevoel dat hij zijn familie heeft verraden. Er vindt inkapseling plaats, een bepaald familiegeloof gebaseerd op angst wordt in de psyche vastgelegd in de vorm van schuldgevoel: “Ik ben niet zoals iedereen. Er is iets mis met mij." Hij kan beter en helderder leven dan zijn familieleden, maar zich tegelijkertijd abnormaal, egoïstisch, een leugenaar en harteloos voelen - dit zijn de woorden die familieleden zijn manier van leven veroordelen. De voordelen worden gebagatelliseerd en de nadelen worden overdreven. Hoe anderen hem ook waarderen, voor hen is hij nog steeds een ‘oplichter’ hij kan niets doen, en alles wordt bereikt door bedrog en sluwheid.

Volwassenen met deze rol hebben vaak een gebroken gevoel van ‘normaliteit’ – tot wantrouwen jegens zichzelf en anderen. Ze blijven zichzelf de schuld geven van eventuele mislukkingen in de relatie en beschouwen zichzelf als gebrekkig en waardeloos. De 'zondebok' streeft er voortdurend naar om de zijne te worden voor zijn familieleden, maar faalt vaak. Hij wordt alleen in het 'spel' toegelaten als er iemand anders in de familie verschijnt die de negatieve aandacht van alle anderen trekt.

huisdier

De rol van het huisdier lijkt op het eerste gezicht benijdenswaardig. Hij wordt vereerd, al het mooie in het gezin en op aarde wordt aan hem toegeschreven. Hij wordt tussen de rest uitgekozen, in de watten gelegd en zelfs voor zeer onverantwoordelijke daden een oogje dichtknijpen.

In feite is de 'favoriet' het voorwerp van manipulatie, hij is betrokken bij de strijd om de macht, die wordt uitgevochten tussen andere familieleden. Hij is geladen met verwachtingen over wat hij moet zijn om degene te plezieren die hem voor deze rol heeft uitgekozen.

Vaak wordt de "favoriet" een kind - de enige of een van de vele waarmee de ouder het gemakkelijkst kan onderhandelen.

[…]

Aanstichter

De rol van de aanstichter wordt gegeven aan het familielid dat conflicten uitlokt, anderen manipuleert en zijn eigen voordeel nastreeft. Zijn doel: de twee onderling ruzie maken, maar tegelijkertijd zou hij de beste vriend van elk blijven en overal zijn eigen invloed en controle behouden. […]

In gezinnen waar een strijd om de macht plaatsvindt, zijn er altijd mensen die vijandig zijn, en mensen die bemiddelen, het conflict gladstrijken, zich verzoenen of de aandacht op zichzelf verleggen.

In rustige periodes van het gezinsleven zijn twee mensen goede ‘vrienden’, en de derde komt tussenbeide. Terwijl de spanning tussen de twee toeneemt, probeert een van het stel hun invloed te vergroten door een derde aan hun zijde te trekken. Zo worden er coalities gevormd in het gezin en worden er aanvullende voorwaarden geschapen rivaliteit.

Vest voor tranen

Mila verliet het huis op haar achttiende. De ouders bleven in hun geboorteplaats. Ze vertrok niet met een licht hart: haar vader, hoewel niet zoals voorheen, maar dronk. Er zijn rustige dronkaards - ze nemen ze op hun borst en slapen, Milins vader was een van de gewelddadige. Terwijl hij dronken was, maakte hij ruzie en ging achter zijn moeder aan. Soms met een mes. Het leverde geen problemen op, maar het was eng: hoe weet je wat alcoholisch in mijn hoofd. Mila maakte zich hier vooral zorgen over, maar ze had niet langer de kracht om ouderlijke confrontaties te doorstaan.

Toen mijn vader deze toestand bereikte, belde mijn moeder Mila en huilde. Op een avond belde ze snikkend: “Hij is weer op de horens! Ik sloot mezelf op in de badkamer, wachtend tot het tot rust zou komen. We praatten, alles leek te kalmeren. 'S Morgens belde Mila haar moeder - er kwam geen antwoord. Vervolgens opnieuw gebeld - stilte. Het meisje belde voor het eten en scrollde door de meest verschrikkelijke foto's in haar hoofd: 's Nachts stond haar dronken vader op, pakte een mes en... Om twee uur 's middags kwam ze er eindelijk doorheen. De moeder pakte de telefoon en zei met opgewekte stem: “Dochter, hallo! En we zijn met mijn vader in de datsja. We graven in de grond, we hebben de telefoon niet gehoord.

Mila wilde wanhopig schreeuwen, maar ze vond de kracht om te vragen: 'Mam, is het moeilijk om te bellen en te zeggen dat alles met je in orde is? Ik maak me zorgen na gisteren!

In de emotionele driehoek van moeder en vader speelde de dochter de rol van "vesten». Moeder belde Mila gewoonlijk om te klagen, uit te praten en te huilen, maar toen de vader wakker werd en het leven beter werd, verdween de behoefte aan troost. […]

Hoe je uit de emotionele driehoek kunt komen

Je bevond je dus in een pathologische emotionele driehoek - het maakt niet uit of je bevriend bent met of tegen wie je bevriend bent.

Wat je zeker niet moet doen:

1. Laat je beïnvloeden door de emoties van anderen. Degenen die dicht bij ons staan, die ons voor hun kant proberen te winnen, delen soms hun mening over de huidige situatie dramatiseren of overdrijven van gebeurtenissen.
2. Kies partij en steun een van de deelnemers aan het conflict. Bedenk dat het niet om jou gaat, maar om twee andere mensen en hun relatie.
3. Probeer te redeneren, te verzoenen, te redeneren. Je kunt niet rustig kijken - uitdrukken jouw mening en ga opzij. Anders wordt u bij de procedure betrokken en maken zij u ook schuldig.
4. Verzin excuses of geef de schuld als er een coalitie tegen u wordt gevormd. Alles wat u zegt zal de “tegenstanders” alleen maar overtuigen van hun gelijk en hen aanmoedigen om zich nog meer tegen u te verenigen.
5. Boos, beledigd, verontwaardigd en dus het "derde wiel". Nee, natuurlijk heb je recht op gevoelens. Maar in een driehoek ervaren we vaak niet onze eigen emoties, maar die van anderen, omdat we erdoor besmet zijn waterpokken in de kleuterklas. Twee volwassenen, die niet over de vaardigheden beschikten om relaties op te bouwen, besloten ze met jouw hulp te verbeteren. Je emotionele reactie zal er baat bij hebben: die twee zullen dichter bij elkaar komen, maar je zult ervoor moeten boeten.

Wat moeten we doen:

1. Begrijp uw eigen positie in relatie tot wat er gebeurt. Wat veroorzaakt precies jouw emoties, waardoor je niet neutraal blijft? Misschien wordt het gebruikelijke patroon van uw gedrag in soortgelijke situaties geactiveerd. Als kind kon je bijvoorbeeld niet zien hoe je ouders vloekten, het was ondraaglijk eng. En toen scheidde je ze, probeerde je met elkaar te verzoenen, de aandacht op jezelf af te leiden.
2. Bepaal wie het conflict daadwerkelijk moet oplossen. Gaat het probleem u echt aan en is uw deelname vereist, of wordt u meegesleept in de confrontatie van de relaties van anderen. We kunnen niet anderen veranderen, maar we kunnen onze rol in wat er gebeurt veranderen.
3. Neem de positie van een waarnemer van buitenaf in door de emotionele betrokkenheid te verminderen. Elk lid van de familiedriehoek krijgt een ‘rol’. Als je het met haar eens bent, word je automatisch meegesleept in het spel van 'oordelen kan niet worden vergeven'. Geef twee mensen de kans om hun relatie op orde te krijgen zonder tussenkomst van derden. Kies geen partij in een conflict. Probeer de situatie door de ogen van elk gezinslid te bekijken, terwijl u de neutraliteit behoudt.
4. Als u merkt dat u betrokken raakt bij een coalitie, onderhoud dan symmetrisch contact met elk gezinslid. Zorg voor een beleefde, vriendelijke houding, wees beschikbaar, geef niet de schuld en duw het niet opzij.
5. Als ze via jou iets aan iemand anders proberen over te brengen, bied dan aan om het rechtstreeks te zeggen. Ongeveer zo: - Je vader is onuitstaanbaar! Ik ben zijn karakter mijn hele leven beu! Het is tijd om uit elkaar te gaan! - zegt de moeder in haar hart tegen haar dochter. Ja, mama, ik begrijp het. Maar het is jouw relatie, en ik denk dat je hem er rechtstreeks over moet vertellen.
6. Sta anderen toe leiders te zijn op gebieden waar zij competenter zijn. Soms begrijpen uw dierbaren iets beters dan u - geef hen de kans om de taak zelf aan te pakken. Zij kunnen het zonder uw deelname stellen – wij worden vaak gedreven door onze eigen ambities en de behoefte om onvervangbaar te zijn.
7. Wees bereid om weerstand te bieden. Mensen zijn ongelukkig als we niet langer 'gemakkelijk' voor hen zijn. Ze zullen boos zijn, een beroep doen op hun geweten, beschuldigen. Twintig jaar lang haastte de dochter zich tussen haar vader en moeder, en was een psychologische steunpilaar in hun relatie. De dag kwam dat ze haar ouders vroeg hun meningsverschillen zonder haar tussenkomst op te lossen. Het nieuwe gedrag zag er ongebruikelijk uit voor de moeder en ze was verontwaardigd: "Wat ben je ondankbaar!" Natuurlijke reactie. Het zal slagen. Of het gaat niet over, maar je wordt ervan verlost opgelegd rollen en je zult je relaties opbouwen, en niet met vreemden leven.
8. Word het herhalen niet beu. Het lichaam streeft ernaar energie te besparen, dus de psyche verzet zich tegen veranderingen. Het kan zijn dat u de eerste keer niet wordt gehoord/niet begrepen/of niet begrepen wilt worden. En ook vanaf honderdeen. Blijf trouw aan uw mening en herinner anderen daar zoveel als nodig aan.
9. Wees opmerkzaam en beheers uw emotionele reactiviteit. Eenmaal in een driehoek reageren we automatisch, proberen we emoties te observeren en te vertalen naar voorspelbare, beheersbare emoties.

Het boek "Niemand vraagt ​​je!" waard om te lezen als je wilt begrijpen of er concurrentie is tussen leden van je gezin, wie met wie en tegen wie concurreert, en welke manipulaties ze gebruiken. De auteur zal professioneel advies geven over hoe u gespannen relaties kunt redden en vertrouwen kunt opbouwen.

Koop een boek